به نقل از «مهر»

خوش صحبتان در عین حفظ مبناهایش، بسیار به گفت‌وگو معتقد بود

تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۷۷۷۷

به گزارش خبرنگار مهر، نشست «روزنامه نگاری اندیشه؛ یادبود مرحوم محمد امیر خوش صحبتان روزنامه نگار اندیشه و عدالت» در محل خبرگزاری مهر برگزار شد.

در این نشست «امیر مهدی حکیمی» مدیرعامل مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی به صورت ویدئو کنفرانس به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: محمد امیر خوش صحبتان علاوه بر دوست مهربان بودن برادر فوق‌العاده و دلسوزی برای بنده محسوب می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رابطه ایشان با مرحوم علامه محمدرضا حکیمی یک رابطه مبتنی بر اندیشه و عدالت بود و این آشنایی دل در گرو مفاهیم شیعی داشت.

خوش صحبتان انسان محور بود

امیر مهدی حکیمی با بیان اینکه آن مرحوم عدالت را در کلام امیرمومنان و اهل بیت علیهم السلام جست و جو می‌کرد گفت: همنشینی امیر خوش صحبتان با علامه حکیمی سبب شده بود که آن مرحوم با گوشت و پوست خود مفاهیم عدالت را لمس کند و با آن زیست داشت. ایشان همواره در سطح جامعه عدالت را پیگیری می‌کرد و به سراغ دغدغه‌هایی می‌رفت که پیگیر آن شده بود.

مدیرعامل مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی یکی از شاخصه‌های مرحوم خوش صحبتان را توجه به مساله انسان از نگاه اسلام علوی برشمرد و بیان داشت: رابطه ایشان با دیگران همه بر مبنای رابطه انسانی تعریف می‌شد؛ خوش صحبتان انسان محور بود. گاهی انسان زیبا سخن می‌گوید اما زیبا زندگی نمی‌کند اما آن مرحوم به آن چیزهایی که رسیده بود در رفتارش مشاهده می‌شد. او همه را به صورت انسانی که با خداوند در رابطه است می‌دید و رفتار می‌کرد. امیر خوش صحبتان مصداق بارز این اتفاق بود معارفی را که آموخته در رابطه انسانی و اجتماعی بر مبنای همان معارف عمل می‌کرد.

در ادامه «تقی دژکام» روزنامه نگار برجسته به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: امیر خوش صحبتان یک همکار و دوست فوق‌العاده بود. در زمانی که در بخش اندیشه روزنامه کیهان مشغول به کار بود، مقدار حقوقی که از کیهان دریافت می‌کرد زیاد نبود اما همان مقدار را هم مورد محاسبه و بررسی قرار می‌داد و مبلغی را به حساب مؤسسه برمی‌گرداند، با این توجیه که شاید در برخی مواقع کار را به نحو احسن انجام نداده باشد؛ تا این حد به حلال و حرام توجه داشت. ایشان در یک خانواده مذهبی و در عین حال دارا به دنیا آمده بود و با اینکه شاید نیازی به کار نداشت اما از کار کردن ابایی نداشت.

وی افزود: به نظر بنده امیر خوش صحبتان یکی از حجت‌های الهی برای من بود. آقای صادق شهبازی تعبیر خوبی با عنوان «عدالت‌خواه بی‌حاشیه» برای آن مرحوم به کار بردند که انصافاً تعبیر درستی به شمار می‌رود چرا که او انسان سطحی و احساسی نبود بلکه فردی تأثیر گذار بود. او حتی برای نوجوانان کلاس تفسیر کتاب الحیات مرحوم محمدرضا حکیمی را برگزار می‌کرد تا نسل آینده بر روی مفاهیم آن تأمل و تدبر داشته باشند.

ادامه گفت‌وگو با دوستان اندیشمند از دست رفته، پس از حیات دنیایی‌شان لازم است

در ادامه «سید محمود نجاتی حسینی» دین‌پژوه و مدیر گروه دین انجمن انسان‌شناسی ایران با اشاره به انواع یادبودها و سوگواری‌ها بیان داشت: مراسم یادبود و سوگواری‌های فراوانی در جامعه وجود دارد. برای مثال یکی از آنان سوگواری‌های سنتی است که عموماً در مسجدها برگزار می‌شود. در شهرهای بزرگ نیز مراسم سوگواری و یادبودهای مدرن را داریم که بخشی از آن همواره با برنامه‌های فرهنگی مانند سخنرانی و موسیقی همراه است. مراسم سوگواری دیگری نیز وجود دارد که نیمی مدرن و نیمی سنتی است که در اکثر نقاط کشور برگزار می‌شود. اما به نظر جای مراسمی خالی است که بنده آن را مراسم سوگواری اخلاقی نامگذاری می‌کنم.

وی افزود: سوگواری اخلاقی را مدیون ژاک دریدا یکی از فیلسوفان برجسته حوزه اجتماعی هستیم. این فیلسوف نکته‌های جالبی را در زمینه زندگی و مرگ بیان کرده است. ژاک دریدا به دلیل از دست دادن گادامر و اندوهی که به واسطه این امر به او وارد می‌شود وقتی می‌خواهد درباره او سخن بگوید، می‌گوید، گفت‌وگو با دوست از تازه گذشته بعد از مرگش نیز باید این ادامه داشته باشد؛ این گفت‌وگو بی وقفه با دوست درگذشته برای محافل علمی، دانشگاهی، معرفتی و عقیدتی سنت بسیار خوبی است و باید این سنت پاس داشته شود و این مراسم یادبودی که برای مرحوم محمد امیر خوش صحبتان در خبرگزاری مهر برگزار شده یک سوگواری اخلاقی محسوب می‌شود.

نجاتی اضافه کرد: ژاک می‌گوید بهترین کاری که می‌شود در حق دوست تازه درگذشته انجام داد این است که درباره مسائلی که او می‌اندیشید، اندیشه کرد. وقتی از یک دوست دانش پژوه مانند امیر خوش صحبتان صحبت می‌شود لازم است از آن چیزی که ایشان می‌اندیشید صحبت به میان بیاید.

این پژوهشگر جامعه شناسی دین ادامه داد: دو سالی بیشتر نیست که بنده آن مرحوم را می‌شناسم، هر چند از نظر کمیت زمان بسیار کوتاهی است اما این ایام زمان با کیفیتی بود.

وی درباره منش فکری و مشی عقیدتی مرحوم خوش صحبتان عنوان کرد: آن مرحوم دوست‌دار گفت‌وگو بود. او بسیار به گفت‌وگو اهمیت می‌داد اما در عین حال بسیار اهل تساهل و مدارا و همچنین اهل باز اندیشی و بازخوانی بود. مدام تلاش می‌کرد عقیده‌های دینی خودش را با عمل اجتماعی پیوند دهد. آن مرحوم سن زیادی نداشت و سی و پنج سال بیشتر عمر نکرد، اما گویی زمان بسیاری زندگی کرده بود. از دیگر خصیصه‌های خوش صحبتان پرسش‌های زیادی است که داشت، ایشان اگر زنده می‌ماند قطعاً پرسش‌هایش افزایش می‌یافت و به واسطه آنها به دیدگاه‌های جدیدی هم دست می‌یافت.

نجاتی ادامه داد: بنده فرد ژورنالیستی نیستم ما ژورنالیسم را می‌شناسم و ایشان را ژورنالیستی می‌دانم که کثرت‌گرای فرهنگی بود و به تمام حوزه‌ها سرک می‌کشید و خود را محدود به یک حوزه نمی‌کرد. اینکه گفته می‌شود ایشان روزنامه نگار اندیشه و عدالت است بسیار با معنا و دقیق گفته شده به گونه‌ای که در بحث عدالت تنها به سراغ مباحث دینی نمی‌رفت و اندیشه‌های دیگر فیلسوفان بزرگ را نیز مورد مطالعه قرار می‌داد. او همواره تلاش می‌کرد این کثرت گرایی فرهنگی خویش را در ژورنالیسم نشان دهد و همین موضوع بسیار کمک می‌کرد تا افق‌های بسیاری را در نظر بگیرد.

نجاتی حسینی با بیان اینکه مرحوم خوش صحبتان به کار سازمان یافته و جمعی بسیار اهمیت می‌داد گفت: بنده ایشان را یک ژورنالیست معنوی، مدنی و اخلاقی می‌دانم به معنویت اهمیت می‌داد اما در عین حال از اهمیت جامعه مدنی و اخلاق غافل نمی‌شد. در یک کلام آن مرحوم یک دردمند، دغدغه مند، اندیشمند و عمل‌مند بود.

دنیا در دیده امیر خوش صحبتان واقعاً کوچک بود

در ادامه «حجت الاسلام محمد رضا زائری» که به صورت پیام صوتی به ایراد سخنرانی می‌پرداخت اظهار داشت: چیزی که من در وجود مرحوم امیر خوش صحبتان می‌دیدم یک ایمان واقعی و حقیقی بود. واقعیت این است که متأسفانه بسیاری از ما ایمانمان شعاری و مناسکی و ظاهری و گاهی کارتونی است به گونه‌ای که بین ایمانشان توازن وجود ندارد و در بخشی از آن خیلی برجسته است و در بخش‌های دیگر رشدی نکرده است، در حالی که حقیقت ایمان در زندگی مرحوم خوش صحبتان به صورت متوازن وجود داشت و همان طور که در بحث‌های نظری و توحیدی ایمانش یقینی بود به همان میزان در نمازش، روزه گرفتن و عبادتی که انجام می‌داد و دستگیری که از محرومان داشت و عدالت‌جویی و… قوی بود.

وی جامعیت و اعتدال در زندگی را مهمترین بُعد از ابعاد شخصیتی آن مرحوم دانست و ادامه داد: او همواره به اعتقادات دیگران احترام می‌گذاشت و به تنوع دیدگاه‌ها باور داشت در عین حال استقلال خود را حفظ می‌کرد و مبنای خودش را از دست نمی‌داد. شاید افراد کمی یافت شوند که در عین حالی که به تعدد افکار و آرای دیگران باور دارند مبنای اعتقادی خود را از دست ندهند و به خود رأیی و حذف دیگران تمایل پیدا نکنند. آن مرحوم همانطور که اهل نماز شب و اشک و گریه بود در عین حال اهل تفکر و تعقل نیز بود. او در جنبه‌های نظری و فکری و تئوریک واقعاً حرف داشت اما اینها باعث نمی‌شد که او در مقام عمل کوتاهی کند. او هم مؤمن و معتقد و انقلابی بود و هم در مساله‌های مختلف سیاسی و اجتماعی حرف داشت و انسان عاقلی بود و این جنبه تعقل به نظر بنده بسیار مهم است. این تعبیری که امیرالمومنین علی علیه السلام دارند که «کَانَ لِی فِیمَا مَضَی أَخٌ فِی اللَّهِ، وَ کَانَ یُعْظِمُهُ فِی عَیْنِی صِغَرُ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ؛ در گذشته مرا برادری بود که در راه خدا برادریم می‌نمود. کوچکی دنیا در دیده اش وی را در چشم من بزرگ می داشت» واقعاً امیر خوش صحبتان اینگونه بود و دنیا به چشمش هیچ نمی‌آمد و دغدغه‌اش این بود که مشکلی را از دیگران حل و یا گرسنه ای را سیر کند. فقدان او برای همه ما بسیار دشوار و سخت و سنگین است.

خوش صحبتان تنها روایتگر تعابیر زیبا نبود و زندگی او را پیگیری آرمان‌ها در برگرفته بود

در ادامه «جواد حق‌گو» دانشیار دانشگاه تهران به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: امیر خوش صحبتان شخصیت خاصی داشت و مهمترین ویژگی ایشان این بود که می‌توانست موقعیت‌های بسیاری داشته باشد اما به دلیل پاسداشت اعتقادات دینی و آرمان‌های اجتماعی به همه آنها پشت پا زد. او انسان جستجوگری بود که به معنای واقعی کلمه عامل بود. او روایتگر تعابیر زیبا نبود و زندگی ایشان را پیگیری همه آن آرمان‌هایی تشکیل داده بود که مساله‌های واقعی جامعه به شمار می‌رفت.

وی افزود: آن مرحوم همواره مساله‌های واقعی جامعه را که بر محور عدالت وجود داشت پیدا و بر روی آن فکر می‌کرد. او یک روزنامه نگار صرف نبود بلکه یک اندیشمند بود که همواره فکر می‌کرد. خوش صحبتان یک انسان پرسشگر و جستجوگری بود که شاید آثار زیادی از خود به جای نگذاشته باشد اما همواره به دنبال اضافه کردن علوم خود بود. نوع تفکری که در حوزه‌های پژوهشی انجام می‌داد یک تفاوت اساسی با دیگر پژوهش‌ها داشت اینکه اصلاً محافظه کارانه نبود و به شدت و به معنای واقعی کلمه شخصیتی انقلابی بود که در حوزه فکر و تعقل نیز محافظه کاری نداشت. خیلی از افراد در برابر برندگی کلامش تاب نمی‌آوردند زیرا او موضوعات عدالت را بدون هیچ محافظه کاری در بستر نرم افزار انقلاب اسلامی بیان می‌کرد.

حق‌گو ادامه داد: اگر حاج قاسم سلیمانی، حاج قاسم شد به دلیل این بود که خودش را در مدار انقلاب اسلامی تعریف کرد بنده نیز در آن دیدار آخر به ایشان گفتم که شما هم در حوزه اندیشه و فرهنگ قاسم سلیمانی این حوزه خواهید شد؛ زیرا روحیه جستجوگر و دغدغه مند ایشان را مشاهده می‌کردم. در تفکر و اندیشه‌اش خلوص مشهود بود و ای کاش چنین افرادی در جامعه تکثیر شوند.

در ادامه «رضا زنگنه» پژوهشگر فرهنگ و ادبیات فارسی به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: نکته مهمی که باید از امیر خوش صحبتان یاد بگیریم و درک کنیم فهم رسانه است. ساخت جریان‌ها و انسان‌ها با شناخت رسانه اتفاق می‌افتد و در جهان امروز هر چیزی که هویت رسانه‌ای پیدا نکند گویی وجود ندارد.

وی افزود: مساله عدالت مسأله‌ای است که اگر تا یک دهه دیگر به صورت شعاری ادامه داشته باشد تبدیل به یک کلمه تهی از معنا می‌شود که بسیاری از افراد را از خود دور می‌کند و کار نمی‌کند چرا که در عرصه سیاسی از این واژه بسیار سو استفاده می‌شود. ما نسلی هستیم که یک بار در دهه هشتاد کلاه‌های بزرگی به اسم عدالت بر سرمان رفت. امروز مساله عدالت و فهم آن می‌تواند از طریق واژه درست، دقیق و علمی و با یک فهم صحیح از زمان و مکان و متون دینی چون قرآن و نهج‌البلاغه پیگیری شود و می‌توان کاملاً فضای ایدئولوژی زده و شعار زده و بد ترجمه شده حوزه علوم انسانی و علوم اجتماعی غیر ایرانی پیگیری شود.

خوش صحبتان عدالت خواهی جامع الاطراف بود

در ادامه «سعید صدراییان» سردبیر سابق خبرگزاری مهر به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: مغز انسان فعل و انفعالات بسیار عجیبی دارد و یکی از کارهایی که انجام می‌دهد تلاش برای التیام است. یکی دیگر از فعل و انفعالات مغز این است که وقتی انسان کسی را که دوست داشته و او دیگر نیست سعی می‌کند به نحوی خود را التیام بخشد. بنده التیام امیر را سعی کردم به این گونه برای خودم در مغزم ساختار سازی و جریان سازی کنم.

وی افزود: همه جانبه بودن امیر خوش صحبتان باعث شد این فضا را از من بگیرد به گونه‌ای که وقتی به امیر فکر می‌کنم نتوانم یک نقطه منفی و یا ایرادی در پازل عمل و رفتارش که همه یکسان بود، بیابم. در دو دهه اخیر عدالت به مثابه یکی از دم دستی ترین واژه‌هایی که می‌توان استفاده کرد تبدیل شده است و عمده کسانی که از عدالت صحبت می‌کنند یک نقطه ضعف عمده ای دارند که می‌شود برای دوست نداشتن آنان داشت. اما هیچکدام از نقاط منفی در وجود او نبود و خوش صحبتان جامع الاطراف بود.

در ادامه «مسلم نادعلی زاده» عضو هیأت علمی دانشگاه اهل بیت به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: سرمایه انسان‌ها زمانی که از این دنیا کوچ می‌کنند عقیده و عمل صالح است مرحوم استاد محمدرضا حکیمی می‌فرمودند اگر انسان‌ها فاقد عقیده صحیح و عمل صالح باشند در سرای آخرت چه بسا شبیه انسان محشور نشوند و روایاتی در این زمینه نیز وجود دارد که اگر کسی عقیده درست نداشته باشد حشرش به صورت انسانی نیست؛ برای همین یکی از تکالیف مهم در زندگی مان این است که برای تحصیل عقیده صحیح و انجام اعمال صالح تلاش کنیم و هیچکدام از ما نمی‌دانیم تقدیر الهی چه زمانی فرا می‌رسد و از این دنیا کوچ می‌کنیم اما فرصتی که خداوند برای ما قرار داده چقدر خوب است که در مسیری گام برداریم که پیوسته باورهای دینی را عمق ببخشیم و تا جایی که توان داریم در مسیر عمل صالح باشیم.

وی افزود: مرحوم خوش صحبتان ۳۵ سال زندگی کرد و تقریباً نیمی از این سال‌ها را بنده با ایشان در ارتباط بودم و با هم دوست بودیم و رابطه ما در دوران استاد حکیمی و بعد از ایشان بسیار خوب بود. بنده می‌دیدیم که امیر همواره در مسیر عقیده صحیح و عمل صالح بود و دو دغدغه مهم او نیز همین بود اینکه باورهای دینی را به صورت صحیح بیاموزد و نشر دهد و دیگر اینکه تا آنجایی که از دستش بر می‌آید در قالب‌های مختلف عمل صالح انجام دهد.

گفتنی است مرحوم محمدامیر خوش‌صحبتان روزنامه‌نگار و نویسنده فرهنگ، دین و اندیشه ۲۹ آبان ماه در حالی که از سفر زیارت حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) باز می‌گشت در پی سانحه رانندگی درگذشت. وی از همکاران مؤسسه الحیات و از نزدیکان مرحوم علامه محمدرضا حکیمی محسوب می‌شد.سردبیری مجله‌های «آینده‌سازان» و «مصوت»، سردبیری پایگاه مطالعاتی سدید و مدیریت مدرسه آزاد روزنامه‌نگاری، بخشی از کارنامه او در فرهنگ و رسانه است.

کد خبر 5975642 فاطمه علی آبادی

منبع: مهر

کلیدواژه: محمدامیر خوش صحبتان قاسم سلیمانی نهج البلاغه انقلاب اسلامی ایران دانشگاه تهران ژاک دریدا نهج البلاغه امیرمهدی حکیمی خبرگزاری مهر حسین بدری ژورنالیسم عدالت اجتماعی مفهوم عدالت عدالت خواهی محمدرضا حکیمی مشهد تقی دژاکام روزنامه کیهان قرآن قرآن کریم سیره اهل بیت ع قرآن کریم سازمان تبلیغات اسلامی انقلاب اسلامی ایران مهرواره بانور قرآن حجت الاسلام محمد قمی امام علی ع حضرت زهرا س محمدامیر خوش صحبتان کربلا شهید سید مرتضی آوینی زنان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران ایراد سخنرانی پرداخت محمدرضا حکیمی روزنامه نگار مرحوم محمد عین حال عمل صالح آن مرحوم گفت وگو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۷۷۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دختر کیومرث پوراحمد: پدرم خودکشی نکرده است

روزنامه اعتماد- بهاره شبانکارئیان- طی چند هفته گذشته خواهر کیومرث پوراحمد در فضای مجازی ادعایی مبنی بر قتل برادرش مطرح کرد. پس از این ادعا سعی کردم با خانواده این کارگردان و فیلمنامه‌نویس مشهور سینمای ایران صحبتی داشته باشم. همسر و خواهر مرحوم پوراحمد حاضر به گفتگو نشدند، اما دخترمرحوم حاضر شد گفت‌وگویی داشته باشد، آن هم پس از پیگیری‌های مکرر و چندین روزه‌ام. لازم به ذکر است که عنوان کنم این گزارش صرفا بر اساس گفته‌های دخترمرحوم کیومرث پوراحمد تنظیم شده است و انتشار آن از سوی روزنامه به معنای تایید یا رد صحبت‌های مصاحبه‌شونده نخواهد بود. همچنین در مورد عنوان این گزارش نیز لازم می‌دانم توضیح دهم که «پرونده باز است» نام آخرین فیلمی است که به کارگردانی و نویسندگی کیومرث پوراحمد ساخته شده و موضوع آن برگرفته از پرونده‌ای جنایی و پرحاشیه در دهه ۸۰ است.

«ما مطمئن هستیم و می‌دانیم پدرم خودکشی نکرده است. پدرم قرار بود برای تدوین فیلم «پرونده باز است» به تهران برگردد و برای آینده برنامه داشت.» اینها بخشی از صحبت‌های دختر کیومرث پوراحمد برای «اعتماد» است. او مدعی است پدرشان خودکشی نکرده است...؛ و این در حالی است که تصویری از حلق‌آویز شدن این کارگردان سینما نیز نشان می‌دهد؛ آثار جراحت روی دو دست او وجود داشته است. همچنین اطلاعات جدیدی به تازگی در مورد ثبت شکایت خانواده شنیده شده که «اعتماد» آن را صد درصد تایید نمی‌کند، اما این اطلاعات حاکی از آن است که خانواده پوراحمد شکایتی با موضوع مرگ مشکوک مرحوم پوراحمد ثبت کردند. ۱۶ فروردین ماه ۱۴۰۲ اخباری ضد و نقیض در رسانه‌ها و مجلات هنری منتشر شد. ابتدا برخی رسانه‌ها نوشتند؛ کیومرث پوراحمد، کارگردان و فیلمنامه‌نویس مشهورایرانی در ویلایی در بندر انزلی بر اثر ایست قلبی درگذشت، اما ساعاتی بعد یک مجله هنری دلیل مرگ کیومرث پوراحمد را خودکشی اعلام کرد.

مرکز اطلاع‌رسانی پلیس نیز در اطلاعیه‌ای در مورد مرگ کیومرث پوراحمد اعلام کرد: «در پی اعلام یک فقره خبر فوت مشکوک فردی سالخورده در دهکده ساحلی بندر انزلی به مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ موضوع در دستور کار کارآگاهان پلیس آگاهی شهرستان بندر انزلی قرار گرفت. با توجه به اهمیت رخداد، پلیس آگاهی برای بررسی صحت و سقم موضوع در محل حادثه حضور پیدا کردند که با جسد بی‌جان کارگردان نام آشنای کشورمان کیومرث پوراحمد مواجه شدند. یافته‌های پلیس حاکی از آن است که در کنار جسد مرحوم پوراحمد نوشته‌ای کشف شده است که متاسفانه حکایت از اقدام او به خودکشی دارد.»

با این حال و با گذشت یک‌سال از این ماجرا در فروردین ماه ۱۴۰۳، توران پوراحمد؛ خواهر کیومرث پوراحمد در فضای مجازی اعلام کرد که برادر او به قتل رسیده وآثار جراحت بر بدن او مشهود بوده است.

پس از اظهارات خواهر کیومرث پوراحمد «اعتماد» سعی کرد با یکی از اعضای خانواده پوراحمد گفت‌وگویی داشته باشد.


پدرم می‌دانست

چه بلایی می‌خواهد سرش بیاید

دختر کیومرث پوراحمد در مورد روز حادثه می‌گوید: «پدرم اکثرا هر چند وقت یک بار از شخصی که در شمال می‌شناخت ویلا اجاره می‌کرد و به شمال می‌رفت، چون می‌خواست بنویسد و خلوت کند. معمولا هم تنها به آنجا می‌رفت؛ یعنی اولین‌بار نبود که تنها به شمال رفته بود. قرار بود به تهران برگردد، چون قرار‌های مختلف داشت، اما ناگهان آن اتفاق افتاد؛ روز حادثه صاحب ویلا به آنجا رفت و با آن صحنه روبه‌رو شد و به پلیس اطلاع داد. همه خانواده هر کدام به نوع خودمان بر این موضوع تاکید داریم که پدرمان شمال نرفت که خودش را بکشد.»

او در پاسخ به اینکه آیا مرحوم قبل از مرگ‌شان پیگیر فیلم «پرونده باز است» بوده، نیز می‌گوید: «فیلم «پرونده بازاست»، هنوز تمام نشده بود و تدوین آن مانده بود. همان موقع که پدرم شمال بود با او صحبت کردم و او به من گفت می‌خواهد به تهران برود تا بخشی از موزیک‌ها و مونتاژ فیلم «پرونده باز است» را تغییر دهد. قرار‌های مختلف داشت. به این موضوع نیز در یک استوری که مصادف با چهلم پدرم می‌شد، اشاره کردم و از تلفن‌ها و پیام‌هایی که مربوط به همین قرار‌های کاری می‌شد، مطلبی نوشتم. یعنی پدرم برای آینده برنامه داشت حتی قرار بود به زاهدان برود و خواهرش را ببیند. قبل از حادثه با خواهرش و شوهرخواهرش صحبت کرده بود و قرار بود به زاهدان سفر کند. خلاصه هزار برنامه داشت و با چندین نفر قرار کاری گذاشته بود. کتاب‌هایش در مرحله چاپ بود و قرار بود نشریه مهری که داخل لندن است کتاب‌های او را به چاپ برساند، اما ناشر نشریه مهری آدم فرصت‌طلبی بود و ما نمی‌دانیم پدرم با این آقا قرارداد داشته یا نداشته؟ وکیلی که در ایران می‌شناختیم، توانست پیگیر این موضوع باشد. به هر حال پدرم باید در چاپ این کتاب‌ها سهیم بوده باشد، اما خب دست کسی به ناشر داخل لندن نمی‌رسد، چون ایران نیست. حتی ما تلفنی با آن ناشر صحبت کردیم و قرار بود قرارداد‌ها را برای‌مان ارسال کند، اما تا الان هیچی برای ما ارسال نکرده است. غیر از یک کتاب که به چاپ رسید و پدرم آن را در سفری که داشت برای من آورد، گفته بود کتاب‌های دیگر هم برای چاپ دارد، اما کتاب‌ها تمام نشد و مرحله نهایی را رد نکرده بود. پدرم وسواس شدیدی به تمام کارهایش داشت. در هر صورت می‌خواهم این را بگویم که پدرم کلی پروژه داشت که می‌خواست آنها را به اتمام برساند. فیلم آخر او یعنی «پرونده باز است»، هم فیلم پدرم هست و هم نیست، چون تهیه‌کننده برخی سکانس‌ها را حذف کرد و تغییر داد.»

دختر کیومرث پوراحمد در مورد ادعای عمه خود در فضای مجازی مبنی بر قتل پدرش نیز می‌گوید: «عمه‌ام هر چه نوشته درست است، اما در مورد رسیدگی به پرونده و جزییات پرونده فعلا اصلا صحبت نخواهیم کرد تا زمان مناسب آن فرا برسد، اما این را بگویم که پدرم می‌دانست چه بلایی می‌خواهد سرش بیاید، ولی اینکه خودش را کشته باشد به هیچ‌وجه درست نیست.» ....


۱۶ فروردین ماه ۱۴۰۲ فلاح میری، دادستان مرکز گیلان در رابطه با نامه کشف شده در محل فوت کیومرث پوراحمد و خبر فوت او اعلام کرد: «نوشته‌ای که همراه مرحوم پوراحمد کشف شده، نوشته‌ای کاملا شخصی، خصوصی و خانوادگی است. مرحوم در انتهای نامه تاکید کرده غیر از خانواده‌اش کسی از محتوای نامه باخبر نشود و با توجه به اینکه خانواده مرحوم از محتوای نامه مطلع هستند در صورت صلاحدید محتوای آن را منتشر خواهند کرد. همچنین به محض دریافت گزارش، بازپرس ویژه قتل در محل حاضر شد و با بررسی‌های اولیه نظر برخودکشی این کارگردان سینما داشت که واکاوی جزییات، مستلزم رسیدگی دقیق قضایی است. جسد به پزشکی قانونی انتقال داده شد تا علت تامه مرگ بررسی شود و خبر تکمیلی متعاقبا اطلاع‌رسانی می‌شود.»

این در حالی است که تاکنون و با گذشت یک‌سال هنوزخبر تکمیلی مربوط به علت تامه مرگ از سوی ضابطان و مراجع قضایی منتشر نشده است.

۳۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲؛ چهلمین روز درگذشت کیومرث پوراحمد، اکثر خبرگزاری‌ها از جمله اطلاعات آنلاین به یادداشتی در صفحه اینستاگرامی دختر کیومرث پوراحمد اشاره کرد و نوشت: «چهلم شد. چهل روز گذشت از آن روزی که دنیای ما برای همیشه عوض شد. این انسان عاشق ایران بود. عاشق ایران و مردمش بود. از آنها الهام می‌گرفت و در عوض عشقش را توی آثارش تقدیم می‌کرد به مردم پاک و مهربان ایران زمین. همه صحبت‌ها، مسیج‌ها و ویس‌های پدرم در ساعت‌های آخر زندگی شاد و پر از امید بود. در طول دو، سه ساعت تصمیم می‌گیره به زندگی خودش خاتمه بده؟ خودش را با دست و بدن زخمی، کبود و آسیب‌دیده حلق‌آویز کنه؟ ما را که باکی نیست، زمین گرده و خدا بزرگ و مهربون و همیشه هم باهامون.»

پگاه پوراحمد در آخر تاکید کرد: «پرونده باز است.» ...